Turkey hunting

Maandag 15 april was het dan eindelijk zo ver "Turkey season" (Kalkoenen seizoen) begon. Caleb (de zoon van Rob en Linda), Brian en Josh (Brian is de vriend van Caleb en Josh is zijn zoon) kwamen vanuit Portland hierheen om het eerste weekend op kalkoenen te jagen, zij jagen met pijl en boog. Het jagen op een kalkoen is een stuk moeilijker dan het lijkt want kalkoenen kunnen heel goed zien en horen, ze zien en horen dan ook bijna elke beweging die je maakt. Caleb ging hier jagen en Brian en Josh gingen naar Mark en Jean. Mark en Jean zijn goede vrienden van Rob en Linda en hebben meer kalkoenen in de achtertuin dan Rob en Linda. Ik mocht met Calab mee om te zien wat je moet doen als je op kalkoenen jaagt, ik moest natuurlijk wel voorbereid zijn. De best manier om op kalkoenen te jagen is om in een "blind" te zitten, de blind is een gecamoufleerde tent. De Blind is zo gebouwd dat het heel donker binnen is en de dieren je niet goed kunnen zien en er zitten kleine schietgaten in die je open en dicht kunt doen. Ik moest er om half zes al uit want we gingen om 6 uur naar de blind toe. Na een uur in de blind te hebben gezeten kwamen er eindelijk kalkoenen aan, helaas waren het vrouwtjes en die mag je natuurlijk niet schieten. Na nog een half uur wachten kwamen er 3 Jakes (jonge mannetjes) en 1 Tom (ouder mannetje). We zagen dat één van Jakes een gebroken vleugel had. Er was op hem geschoten met een shotgun, als je met een shotgun schiet moet je de kalkoen in het hoofd raken anders raakt hij alleen maar gewond. De kalkoenen hadden ons door en begonnen te rennen Caleb probeerde nog een kalkoen te schieten maar miste.

Na nog een uur wachten besloten we maar terug te gaan. Toen we terug kwamen zagen we dat Josh een kalkoen geschoten had. Je kunt een kalkoen met een pijl in het lijf schieten, maar als je goed genoeg bent schiet je het in de nek om het vlees heel te houden. Hij had de kalkoen perfect in de nek geschoten. Ze gingen het allemaal in de middag nog eens proberen, maar geen één van hen had geluk. De volgende ochtend ging Caleb in zijn eentje naar de blind en Brian en Josh gingen weer naar Mark en Jean. Helaas hadden ze allemaal geen geluk. Zondag zouden ze weer naar huis gaan, omdat Josh de enige was met een kalkoen wouden ze het die ochtend voor de laatste keer proberen. Brian had geen geluk helaas, maar Caleb had de Jake met de gebroken vleugel geschoten. Helaas kon hij de kalkoen niet op eten omdat door de wond veel stuken vlees zwart waren geworden. De kalkoen was eigenlijk al aan het dood gaan, Caleb heeft hij uit zijn leiden verlost. Dus na dit weken hadden ze één goede kalkoen en één slechte, maar ze hadden veel plezier gehad en daar gaat het om.

Het volgende weekend was het dan eindelijk mijn beurt. Na een paar weken oefenen met de pijl en boog was ik er klaar voor. Ik wou graag een kalkoen bij Rob en Linda schieten, maar het maakte niet zo heel veel uit ik wou gewoon een kalkoen. Rond 6 uur zaten we in de blind, maar de jacht ging helemaal niet goed want ik had mijn gezicht niet goed bedekt en ze konden me dus zien. Kalkoenen kun onze blote huid heel goed zien omdat het "licht" geeft (het reflecteert het licht en kalkoenen zien dat). Dus helaas deze week geen kalkoen. We hadden besloten om naar Mark en Jean te gaan omdat zij meer kalkoenen hebben. De eerste keer hadden we geen geluk geen kalkoen gezien dat weekend. Het tweede weekend mist ik een kalkoen. Het derde weekend schoot ik op één maar miste. We waren koffie aan het drinken met Mark toen er opeens 2 Toms aan kwamen. Ik ging direct naar de Blind en schoot op 1, ik raakte hem maar niet goed genoeg en de kalkoen hield er geen wonden aan over.

We hadden het nu al 4 weken geprobeerd en de pijl en boog was toch te moeilijk. Rob besloot dan toch om mij te leren hoe ik een shotgun moest schieten. De eerste keer ging niet zo goed, de kickback was heel groot en ik raakte de dummy niet goed. Omdat de kickback zo groot was en ik het geweer niet goed vast hield heb ik een mooie blauwe plek op mijn arm. De tweede keer toen we gingen oefenen had Rob een minder zware "shotgunshell" (dat stop je in het jacht geweer) er in gestopt. Door die kleine verandering ging het super goed, de kickback was veel kleiner, ik had het geweer op de goede plaats en ik kon nu beter richten. We konden alleen op zondag jagen omdat Rob zaterdag moest werken, dat gebeurt gelukkig niet vaak. Omdat het al laat in het kalkoenen seizoen was waren de kalkoenen op hun hoeden, het duurde 2 uur voordat er eindelijk eentje kwam opdagen. Ik was ondertussen in slaap gevallen, gelukkig maakte Rob mij wakker. Ik had "huntersfever" (jagerskoorts, je word nerveus en dan ga je trillen en raar ademen). Omdat ik dat kreeg schoot ik te snel en miste de kalkoen. Ik was best wel verdrietig na 5 weken nog steeds geen kalkoen en ik had nog maar één weekend over. Rob zei dat ik een kalkoen zou krijgen "no matter what".

Het was "soup night" (dat hebben we elke derde dinsdag van de maand. We gaan naar een buurvrouw en zij maakt 2 soepen en iedereen neemt wat eten mee. Het is altijd geweldig). Omdat het mijn laaste soup night was maakte ik een speciale cake. Mama had mij een paar maanden geleden wat cakemix gestuurd, ik koos om de boerencakemix te gebruiken omdat ik die nog niet gemaakt had. Ik had wat witten en blauwe glazuur gemaakt. De boven kant smeerde ik in met witte glazuur en ik gebruikte het blauwe om de tekst "thank you" (dankjewel) er op te zetten. Ik had nog wat over daarom maakte ik een paar bloemetjes. Ik was aan het opruimen toen ik opeens 4 kalkoenen zag, ik zei tegen rob "get the shotgun out" (haal de shotgun). Hij keek door het raam en zag de kalkoenen weglopen hij liep snel naar zijn kamer en haalde de shotgun onder zijn bed vandaan, ja onder zijn bed! Iedereen die hier probeert in te breken heeft een groot probleem. Rob deed snel een veiligheids-check en liep met mij naar de achter deur, hij maakte de deur voorzichtig open en zag de kalkoen 30 meter verder op. Hij vertelde mij dat ik naar buiten moest gaan en de achterste kalkoen moest schieten, ze waren nog steeds aan het lopen. Ik ging naar buiten en ging snel klaar staan, omdat het allemaal zo snel ging had ik geen last van huntersfever. Ik richtte, wachtte voor een seconde en schoot. Ik had verwacht dat ik hem zou missen, ik dacht dat het gewoon niet mogelijk was dat ik een kalkoen vanaf 36 meter kon schieten. Direct na mijn schot hoorde ik Rob zeggen "You hit him, he is down" (je hebt hem geraakt, hij ligt op de grond). Ik kon mijn ogen niet geloven na 6 weken had ik eindelijk mijn kalkoen. Ik had een perfect schot ik raakte hem in zijn hoofd en niet op het lichaam. Het was een Jake, je kan dat zien aan de lengte van zijn baard. Mijn kalkoens' baard was niet heel lang, maar dat maakte niet uit ik had mijn kalkoen. Rob was super trots op mij, toen we naar soup night gingen moest hij het natuurlijk aan iedereen vertellen. Natuurlijk veel foto's gemaakt van de kalkoen. Het was tijd om de kalkoen schoon te maken, het enige vlees dat je kunt eten is de borst. Een wilde kalkoen heeft niet veel vlees omdat ze heel snel moeten rennen, daarom kun je alleen maar de borst eten er zit niks anders aan. We gaan het dit weekend opeten daar heb ik heel veel zin in. Ze zeggen dat het niet naar normale kalkoen smaakt, dit heeft een veel wildere smaakt. Ik ben benieuwd.